Οι αιμορροΐδες είναι διευρύνσεις των φλεβικού δικτύου του αιμορροϊδικού πλέγματος, στο κατώτερο τμήμα του ορθού ή τον πρωκτό. Διακρίνονται σε εσωτερικές όταν εντοπίζονται επάνω από την οδοντωτή (ορθοπρωκτική) γραμμή και προέρχονται από το άνω αιμορροϊδικό πλέγμα, και σε εξωτερικές, όταν εντοπίζονται κάτω από την οδοντωτή γραμμή και προέρχονται από το κάτω αιμορροϊδικό πλέγμα.

Ανάλογα με το μέγεθος και το βαθμό πρόπτωσης από το δακτύλιο, ταξινομούνται σε

• 1^ου βαθμού : απλή διεύρυνση του αιμορροϊδικού πλέγματος
• 2^ου βαθμού : κιρσοειδείς διευρύνσεις που ανατάσσονται αυτόματα
• 3^ου βαθμού : πρόπτωση δια του δακτυλίου, ανατάσσονται προκλητά από τον ασθενή ή τον εξετάζοντα
• 4^ου βαθμού : πρόπτωση δια του δακτυλίου, μη ανατασσόμενες

Η κλινική εικόνα της αιμορροϊδοπάθειας ποικίλει, αναλόγως του βαθμού της. Το συχνότερο σύμπτωμα είναι η αιμορραγία από το ορθό (ζωηρό κόκκινο αίμα στα κόπρανα ή το χαρτί τουαλέτας), ενώ μπορεί να εμφανιστεί σιδηροπενική αναιμία, κνησμός του δακτυλίου, δερματίτιδα και φλεγμονή του περιπρωκτικού δέρματος και πόνος. Αξίζει να τονισθεί ότι σε κάθε περίπτωση απώλειας αίματος από το ορθό πρέπει να αποκλείεται η ύπαρξη άλλων νοσημάτων όπως οι κακοήθειες (π.χ. καρκίνος ορθού).

Οι επιπλοκές των αιμορροΐδων είναι ο στραγγαλισμός από τον έξω σφιγκτήρα, η θρόμβωση, η διαπύηση, το περιεδρικό απόστημα ή συρίγγιο και σπανίως σοβαρές επιπλοκές όπως πυλαιοφλεβίτιδα και ηπατικό απόστημα.

Η αντιμετώπιση των αιμορροΐδων εξαρτάται από το βαθμό τους και διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Η συντηρητική περιορίζεται συνήθως στις 1^ου -2^ου βαθμού και περιλαμβάνει διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες και εντερικό υπόλειμμα, ήπια υπακτικά, τοπική χρήση αλοιφών ή υποθέτων, αγγειοσυσπαστικά ή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ενώ περιγράφονται διάφορες μέθοδοι ενδοσκοπικής αντιμετώπισης, όπως η σκληροθεραπεία, η κρυοπηξία, η ηλεκτροπηξία, τοποθέτηση ελαστικού δακτυλίου κ.α. Σε 3^ου-4^ου βαθμού αιμορροϊδοπάθεια έχει ένδειξη η χειρουργική αντιμετώπιση για την ανακούφιση του ασθενούς και την πρόληψη των επιπλοκών. Κατά την οξεία φάση συνιστάται συντηρητική αγωγή, σπάνια απαιτείται διαστολή του ορθού ή επείγουσα αιμορροϊδεκτομή, ενώ μόνο σε περίπτωση θρόμβωσης-αιματώματος, συνιστάται η επείγουσα σχάση και αφαίρεση του θρόμβου, για την ανακούφιση του ασθενούς. Οι επικρατέστερες μέθοδοι στις μέρες μας είναι η αιμορροϊδοπηξία κατά THD, η κλειστή και η ανοιχτή αιμορροϊδεκτομή.

Αιμορροϊδοπηξία κατά THD. Η μέθοδος THD (Transanal Hemorrhoidal Dearterialization- διαπρωκτική αιμορροϊδική αρτηριακή απολίνωση) αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη μέθοδο αντιμετώπισης των εσωτερικών αιμορροΐδων. Η μέθοδος βασίζεται στην ανίχνευση των αγγείων μέσω ειδικής συσκευής υπερήχων-doppler (HAL-RAR). Με τη χρήση ενός ειδικού εργαλείου-πρωκτοσκοπίου με ειδικά προσαρμοσμένη κεφαλή υπερήχων, εντοπίζεται η αρτηριακή ροή, και ακολουθεί απολίνωση των αιμορροϊδικών αρτηριών με χρήση ραμμάτων από το χειρουργό, υπό άμεση όραση. Ακολουθεί συρραφή με ειδική τεχνική (αιμορροϊδοπηξία) με την οποία αντιμετωπίζεται η πρόπτωση των αιμορροΐδων δια του πρωκτικού δακτυλίου. Το αισθητικό αποτέλεσμα γίνεται έτσι εντυπωσιακό, χωρίς την εκτομή των αιμορροΐδων. Η διακοπή της αγγείωσης έχει ως αποτέλεσμα οι συμπεφορημένες αιμορροΐδες σταδιακά να υποστρέφουν (συρρικνώνονται). Πρόκειται για μια αναίμακτη, μικρής διάρκειας, σχετικά ανώδυνη και απόλυτα ασφαλή μέθοδο. Μπορεί να γίνει με γενική αναισθησία ή και με απλή μέθη, ενώ ο ασθενής μπορεί να εξέλθει την ίδια ημέρα και να επανέλθει ταχύτατα στην εργασία και τις δραστηριότητες του.

Αιμορροϊδεκτομή : Οι δύο κλασικές επεμβάσεις αιμορροϊδεκτομής είναι η ανοικτή (Milligan-Morgan) και η κλειστή (Ferguson). Η επέμβαση Milligan-Morgan είναι τυπική μέθοδος αντιμετώπισης, όπου γίνεται αφαίρεση των αιμορροϊδικών όζων και ανοικτή απολίνωση των αιμορροιδικών αγγείων στις τυπικές θέσεις τους (3^η ,7^η ,11^η ώρα). Κατά την κλειστή μέθοδο, που αποτελεί μια τροποποίηση της ανοικτής, η περιοχή του βλενογόννου που αφαιρείται ράβεται με απορροφήσιμο ράμμα. Η αιμορροϊδεκτομή συνοδεύεται γενικά με περισσότερο πόνο και καθυστερημένη επούλωση του τραύματος.

Υπάρχουν και άλλες τεχνικές αντιμετώπισης των αιμορροΐδων όπως η μέθοδος Longo (Procedure for Prolapse and Hemorrhoids-PPH) που συνιστάται σε αφαίρεση τμήματος βλεννογόνου του ορθού άνωθεν της οδοντωτής γραμμής με ειδικό κυκλικό συρραπτικό μηχάνημα, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των αιμορροΐδων. Σπάνιες αλλά σοβαρές επιπλοκές έχουν περιγραφεί με αυτή τη μέθοδο.  Άλλες τεχνικές είναι η διαστολή του δακτυλίου, η πλάγια έσω σφιγκτηροτομή κ.α.

Δεν υπάρχει standard επέμβαση για όλες τις περιπτώσεις της αιμορροϊδοπάθειας. Η θεραπεία είναι εξατομικευμένη. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων συνιστούμε τη μέθοδο THD, λόγω των σημαντικών πλεονεκτημάτων που περιγράφονται ανωτέρω. Εναλλακτικά, η αιμορροϊδεκτομή είναι μια ευρέως αποδεκτή επέμβαση.

Περισσότερες πληροφορίες, στις σελίδες: